Η Ζωή είναι εδώ.
Όχι «εδώ» ακριβώς, μα στο «αλλού». Στο έξω. Στο υπαρκτό.
Εκεί που όλα αποκτούν τις πραγματικές τους διαστάσεις -και κυρίως τα πρόσωπα…
Μας καλεί. Μας προ(σ)καλεί. Μας κλείνει το μάτι πονηρά.
Φωνάζει να την ακολουθήσουμε. Με τις δικές της αλήθειες. Μα και τις δικές μας. Όσες μας έχουν απομείνει πια...
Γιατί ακόμα μας αντέχει το σκοινί. Έστω και χωρίς χειροκρότημα. Μα θα κρατάμε τούτο: Πως πάντα έχει και θα έχει Ζ Ω Η ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
:) :) :)